درختان را دوست دارم چرا که به احترام مقام والای تو بلند شده اند و ایستاده اند.
آب را دوست دارم چرا که مهریه ی مادر تو فاطمه ی زهرا است.
شهادت تو شرف و آبروی انسانیت را سربلند کرده است.
شفق مانند آینه داری است که تجابت تو را نمایان می کند.
و قرمزی آسمان هنگام طلوع خورشید مانند محرابی است که تو در آن نماز صبح شهادت خود را به جای آورده ای.
به آن گودالی فکر می کنم که تو در آن به شهادت رسیده ای و خون تو در آن گودال بر زمین ریخت. هیچ گودالی را اینگونه بلند مرتبه ندیده بودم و ندیده ام که در عین پستی عزیز و گرامی باشد.
از گودال بپرس.
شهادت تو در جهان همه چیز را به دو قسمت تقسیم کرد. هرچیزی که در سمت تو قرار گرفت درستکار شد و هر چیزی که در کنار ظلم و ستم قرار گرفت یزیدی شد.
آه ای کسی که شهادت تو معیار درستی و نادرستی قرار گرفت. شهادت تو آنگونه زندگی را به تمسخر گرفت و آن را بی ارزش کرد که مردنی اینگونه مورد حسادت زندگی قرار می گیرد.
شهادت تو با خون بهای تو که همان حقیقت و درستی است در یک تراز قرار گرفته است.( منظور این است که شهادت امام حسین مثل حقیقت است.)
و عزم و اراده ی تو ضمانت کننده ی دوام
