اگر می خواهی میان دو فرد سخن چینی کنی به گونه ای سخن چینی کن که میان دو نفر موجب آشتی و صلح شوی که بعدا در مقبل آنان شرمزده نشوی.
میگه که میان دو فردی که باهم قهر و کدورتی دارند آتش وجود دارد و فرد سخن چین یا همان کسی که سخن فردی را به فرد دیگر بازگو می کند او همانند هیزم کشی بدبخت است.
و کدورت ایجاد کردن بین دو فرد از روی دانایی نیست بلکه نشاندهنده ی نادانی فرد است و در آخر خود نیز گرفتار این جنگ میان دو نفر می شود.اشاره به پرهیز از سخن چینی زیرا فردی که در میان لطمه می خورد همان فرد سخن چین است.
یعنی اینکه حتی اگر در برابر دیوار نیز می خواهی در مورد کسی سخن بگویی مواظب باش در پشت دیوار فرد فضولی به حرف هایت پنهانی گوش ندهد و در این بیت اشاره به غیبت نکردن دارد