معرکمو فراموش نکن خیلی نوشتم دستم شکست 😂🩵✨️✨️
---
ایران، یه کشوریه که وقتی اسمش میاد، قلب آدم یه جوری میتپه که انگار توی یه داستان افسانهای زندگی میکنه. جایی که کوهها با برف سفیدشون، مثل نگهبانهای باستانی، سر به فلک کشیدن و دشتها با رنگهای طلایی و سبزشون، یه نقاشی زنده میسازن. ایران فقط یه جغرافیا نیست، یه حسه؛ حس تاریخ، هنر و موسیقی که توی کوچههای قدیمی شهرها و بازارهای رنگی میپیچه.
اینجا جاییه که آدم میتونه با یه قهوه ترک کنار یه خیابون سنگفرش شده بشینه و هزاران سال فرهنگ و داستان رو حس کنه. آدمهاش با خونگرمی و غرورشون، قصههای خودشون رو توی نگاه و حرفهاشون روایت میکنن. از شیراز و حافظ و سعدی، تا تبریز و نقش فرشها، از کویر لوت تا جنگلهای شمال، همهجا یه دنیا رنگ و نور و حس هست.
ایران یه کشوریه که وقتی شب میرسه، آسمونش پر از ستاره میشه و تو یاد میگیری که زندگی، همون لحظههای ساده و خفن بین کوچه و کوه و دشته. یه کشور که گذشته و حالش توی یه قابِ بینظیر، با هم ترکیب شدن و آدم رو به یه سفر بیپایان توی ذهن و قلب میبرن.
ایران، یعنی غرور، هنر، تاریخ و زندگی؛ جایی که هر لحظهاش یه ماجراست، یه حسه، یه شاهکار.