طرز ساخت اسم فاعل
نده» که به بن مضارع فعل افزوده میشود: بیننده، خواهنده، شناسنده، بافنده
«ان» مثل: خواهان، پرسان، دمان، روان، دوان
«الف» که آن نیز به بن مضارع فعل افزوده میشود، مانند: شکیبا، زیبا، خوانا، گویا، بینا، پویا
«ار» در بیشتر موارد به بن ماضی (یاهمان بن گذشته )
فعل افزوده میشود، مانند: خریدار، خواستار، برخوردار، گرفتار، پرستار، بُردار
«گار» که به هر دو بنهای ماضی و مضارع افزوده میشود، مانند: آموزگار، پرهیزگار، آمرزگار، آفریدگار.
«کار» که غالباً به آخر اسم معنی ملحق میشود، مانند: ستمکار، فراموشکار
«گر» در آخر اسم معنی میآید، مانند: پیروزگر، دادگر، بیدادگر
صفت مفعولی
شیوهٔ ساخت: بن ماضی + پسوند… صفت مفعولی بر آنچه فعل برا ان بیافتد ، دلالت میکند، مانند: پوشیده، برده. یعنی آنچه پوشیدن و بردن بر آن اتفاق افتاده و علامت آن «ه» ماقبل مفتوح است که به بن ماضی فعل افزوده میشود.
این دستور برای افعال ساده است. برای افعال مرکب اگر دارای همکرد کردن باشند صفت مفعولی نداریم و اگر همکرد فعل مرکب غیر از کردن باشد با افزودن پسوند «ه» به ستاکِ گذشتهٔ همکرد صفت مفعولی ساخته میشود.ترک