او به پدرش مینازد.
فعل مینازد گذرا به متمم است و به كلمه پدرش كه نقش متمم دارد، نیازمند است و اگر متمم را حذف كنیم مفهوم فعل ناقص میشود.
دستورشناسان فعلهای زیر را فعل گذرا به متمم دانستهاند. باید توجه داشت که هر فعل حرف اضافه ویژه خود را دارد و در صورت تغییر، معنای جمله کامل تغییر میکند.
به
اندیشیدن، بازگشتن، برگشتن، بالیدن، پرداختن، پیبردن، پیوستن، تاختن، چسبیدن، خلیدن، رسیدن، گراییدن، گرویدن، گریختن، ماندن/مانستن، نازیدن، نگریستن
با
جنگیدن، درآمیختن، ساختن (سازگار بودن)، ستیزیدن، آمیختن (مخلوط شدن)
از
پرهیزیدن، ترسیدن، رنجیدن، گذشتن (صرف نظر کردن / عفو کردن)، رهیدن، گریختن، برگشتن، بازماندن
نکته: دوستان توجه داشته باشید که متمم در فعلهای بالا را متممهای اجباری مینامند، چراکه قابل حذف شدن نیستند. این متممها با متمم قیدی که حضورش در جمله اجباری نیست و به راحتی قابل حذف شدن است، متفاوت است.
۳ـ افعال گذرا به مفعول و متمم
این افعال گاهی فقط مفعول میگیرند و گاهی هم مفعول میگیرند هم متمم. برای مثال:
شاگرد درس را آموخت. (یعنی یاد گرفت)
معلم درس را به شاگردان آموخت. (یعنی یاد داد)
در جمله اول تنها مفعول داریم و در جمله دوم هم مفعول و هم متمم.
تعدادی از فعلهایی را که به هر دو شکل میآیند در ادامه ببینیم:
بخشیدن (را، به)، شنیدن (را، از)، کاستن (را، از)، افزودن (را، به)، نشان دادن (را، به)، زدن (نصب کردن) (را، به)، کندن (را، از)، آویختن (را، به، از)
۴ـ فعلهای گذرا به مسند
همان فعلهای اسنادی هستند که حالت یا صفتی را به نهاد نسبت میدهند. فعلهای اسنادی چون بودن، شدن (گشتن، گردیدن)، قرار گرفتن (همین عوامل محک قضاوت قرار میگیرند).
تاج یادت نره😁
