زندگی نامه سعدی شیرازی

محمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّفمتخلص به سعدی (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) شاعر ونویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقباستادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ و حتی به‌طور مطلق،استاد داده‌اند. او در نظامیه بغداد — که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد — تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود،شیراز، برگشت و تا پایان عمر آنجا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شده‌است که به سعدیه معروف است. سعدی شیرازی سعدی در گلستان، از یک نسخهٔ خطی گورکانی گلستان، حدود ۱۶۴۵نام اصلیلقب: مُشرِف‌الدین کنیه: ابومحمد نام کوچک: مُصلِح تخلص شعری: سعدی نسبت: شیرازیزمینهٔ کاریشعر و نثر فارسیزادروز۶۰۶ هجری قمری (۱۲۱۰ میلادی) شیرازمرگ۶۹۰ هجری قمری (۱۲۹۱ یا ۱۲۹۲ میلادی) شیرازملیتایرانیمحل زندگیشیراز، بغداد جایگاه خاکسپاریسعدیه واقع در شیرازمذهبشافعی، اشعریدر زمان حکومتاتابکان فارس، عباسیان،خوارزمشاهیان، ایلخانانرویدادهای مهمحمله مغول به ایرانلقبافصح المتکلمین، استاد سخن، شیخ اجلّپیشهخطیب، شاعر و نویسندهسبک نوشتاریسبک