مصدر چیست؟

مصدر» در لغت به معنی محل صدور و اصل و منشأ است و در دستور زبان فارسی، به طور سنتی، به کلمه‌ای گفته می‌شود که آخر آن «تَن» یا «دَن» باشد به شرط آنکه هرگاه نون را از آخر آن حذف کنند بن ماضی شود، مثل گفتن، رفتن، زدن. البته در ادامه خواهیم دید که مصدر‌ ساخت‌ها و انواع گوناگونی دارد. مصدر واژه‌ای است که بدون مشخص کردن زمان و شخص، مفهوم اصلی فعل را بیان می‌کند. در آموزش‌های پیشین مجله فرادرس دیدیم که فعل زمان و شخص دارد و به این دلیل است که مصدر فعل محسوب نمی‌شود و آن را یکی از انواع اسم شمرده‌اند.