در این بیت، کلمات 'شکن' و 'سر مو' نقشهای دستوری متفاوتی دارند:
1. **شکن**: این کلمه به عنوان اسم فاعل به کار رفته است و به معنی "شکننده" یا "کسی که میشکند" میباشد. در اینجا به نوعی به فاعل اشاره دارد که در حال عمل است و در تصویر ذهنی شاعر به ما نشان میدهد که فردی در حال گشودن یا باز کردن موها است.
2. **سر مو**: این ترکیب به عنوان یک اسم مرکب به کار رفته است. "سر" به معنی "پایینترین قسمت" یا "نقطه آغاز" و "مو" به معنی "موها" است. بنابراین "سر مو" به قسمتی از مو اشاره دارد که در ابتدای آن قرار دارد. در اینجا به نوعی به نقطهضعف یا نقطه آغاز تحولی اشاره میشود که در پی آن "ماه" به تماشای خود در آینه قرار میگیرد.
در کل این ترکیبهای دستوری به توصیف کنش و تصویر شاعرانه کمک میکند و احساسات و معانی عمیقتری را به مخاطب منتقل میسازد.