جواب معرکه
به هوش مصنوعی گفتم و این عکس را داد و این انشا رو نوشت
...
قطرههای آب با شتاب از صخرهای بلند به پایین میریزند، گویی آسمان اشکهایش را بر زمین رها کرده باشد. آبشار، در دل جنگلی سرسبز و پر از درختان تنومند، همچون رشتهای از نقره میدرخشد. صدای خروشش آرامشی عمیق به روح میبخشد، گویی طبیعت در گوش آدمی نجوا میکند.
در اطراف آبشار، درختانی بلند قامت ایستادهاند که برگهای سبزشان زیر نور خورشید میدرخشند. نور از میان شاخهها عبور کرده و روی آب قطرههای طلا میپاشد. مه نرمی از پایین آبشار برخاسته، با نور خورشید بازی میکند و رنگینکمانی کمرنگ و دلانگیز پدید میآورد.
حوضچهای شفاف زیر آبشار نشسته است؛ گویی طبیعت آینهای ساخته تا زیبایی خروشان آب را در خود منعکس کند. اطراف، سکوتی عجیب حکمفرماست، تنها صدای آب، صدای باد و گاهی آواز پرندهای این سکوت را میشکنند. اینجا، جایی است که زمان بیمعنی میشود و آدمی فقط به تماشای این شاهکار الهی مینشیند.