1 :مادر موسی چو موسی را به نیل / در فِکند از گفتهی رَبّ جلیل
مادر موسی وقتی که به دستور خداوند بلند مرتبه ،موسی را در رود نیل رها کرد
2 :خود ز ساحل کرد با حسرت نگاه / گفت: «کای فرزند خُرد بیگناه
از ساحل با افسوس و آه نگاه کرد و گفت :«ای کودک بی گناه من »
3 :گر فراموشت کند لطف خدای / چون رهی زین کشتی بیناخدای؟»
اگر خدای مهربان فراموشت کند و تو را از یاد ببرد . چگونه از این کشتی بدون ناخدا نجات پیدا میکنی ؟
4 :وحی آمد: «کاین چه فکر باطل است؟ / رهرو ما، اینک اندر منزل است
وحی آمد :«که این چه فکر بیهوده ای است ؟ کسی که بخاطر ما و به دستور ما قدم به راهی بگذارد از همان ابتدا به مقصد رسیده است . »
5 :ما گرفتیم آنچه را انداختی / دست حق را دیدی و نشناختی؟
آنچه را تو در دل آب رها کردی ما از آب گرفتیم . دست مهربان خدا را دیدی ولی نشناختی؟
6 : در تو تنها، عشق و مهر مادری است / شیوه ی ما، عدل و بندهپروری است
در وجود تو ،عشق و مهر مادری قرار دارد .وما به عدالت و مهربانی با بندگان خود رفتار میکنیم .
7 :سطح آب از گاهوارش خوشتر است / دایهاش سیلاب و موجش مادر است
سطح آب از گهواره اش بهتر است . سیلاب پرستارش و موج آب مثل مادرش است .
8 : رودها از خود نه طغیان میکنند / آنچه میگوییم ما، آن میکنند
رودها خود بخود بالا نمی آیند. هر چه ما فرمان میدهیم به آن عمل میکنند.
9 : ما، به دریا حکم طوفان میدهیم / ما، به سیل و موج، فرمان میدهیم
ما به دریا دستور توفانی شدن را میدهیم .ما به سیل و موج ، فرمان خروش و حرکت میدهیم
10 :به که برگردی، به ما بسپاری اش / کی تو از ما دوستتر می داریاش
بهتر است که برگردی و او را به ما بسپاری . چون ما او را بیشتر از تو دوست داریم .