جواب معرکه
1. 'پایدارترین ایزوتوپ یک عنصر، بیشترین فراوانی را در طبیعت دارد.'
درست است، اما با استثناهایی: در بسیاری از موارد، پایدارترین ایزوتوپ یک عنصر، بیشترین فراوانی را در طبیعت دارد. به عنوان مثال، ایزوتوپ پایدار کربن-12 (C-12) در طبیعت بیشتر از ایزوتوپهای دیگر کربن (مانند کربن-14) وجود دارد. اما استثنائاتی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، ایزوتوپهای پایدار نیتروژن (N-14) و نیتروژن-15 (N-15) وجود دارند، که N-14 پایدارترین و فراوانترین است.
2. 'پایدارترین ایزوتوپ یک عنصر کمترین عدد جرمی را در بین ایزوتوپ آن عنصر دارد.'
غلط است: پایدارترین ایزوتوپ یک عنصر لزوماً کمترین عدد جرمی را ندارد. به عنوان مثال، ایزوتوپ پایدار ید (I) شامل ید-127 (I-127) است که عدد جرمی بالایی دارد، در حالی که ایزوتوپهای رادیواکتیو ید (مانند ید-126) عدد جرمی کمتری دارند.
به طور کلی، پایدارترین ایزوتوپ یک عنصر ممکن است عدد جرمی بیشتری داشته باشد و این به نوع ایزوتوپها و ویژگیهای هستهای آنها بستگی دارد.
اینو توی اینترنت پیدا کردم شاید بکارت بیاد :)