از یکی از حکیمان شنیدم که گفت:تنها یک شخص به ناداني خود اعتراف میکند و آن کسی است که هنگام سخن گفتن شخص دیگری در حالی که هنوز سخن او تمام نشده شروع به سخن گفتن میکند و این نشانه نادانی چنین شخصی است.
ای انسان دانا سخن سر و ته و ابتدا و پایان دارد.
پس در میان سخن دیگران صحبت نکن که انسان عاقل تنها هنگامی صحبت میکند که سکوت باشد و کسی صحبت نکند.
