جواب معرکه
این گاهشمار باستانی، سیری متفاوت از تقویمهای مرسوم را طی میکند. به جای دوازده ماه سیروزه، شش گاه غیرمتساوی با نامهای میدیوزَرِیم، میدیوشـِیم، پَـیتهشَـهیم، اَیاسرِم، میدیارِم و هَمَسْپَتَمَدَیَم، ریتم زندگی را رقم میزنند. هر گاه، نماد یکی از مفاهیم بنیادین در آئین زرتشتی است و با جشنهای ویژهای گرامی داشته میشود.
میدیوزَرِیم، گاه شکوفایی طبیعت، از نوروز تا چهل و پنجمین روز سال را دربرمیگیرد. این گاه، زمان بیداری زمین و رویش دوباره جان است. جشن نوروز، آغاز سال نوی ایرانی، در همین بازه رخ میدهد و با شکوه و سرور به استقبال بهار و تجدید حیات میروند.
میدیوشـِیم، گاه پیشرفت و تکامل، به مدت ۶۰ روز طول میکشد. در این گاه، تلاش و کوشش برای آبادانی و پیشرفت مادی و معنوی در کانون توجه قرار میگیرد. جشن ماه فروردین و گاتها خوانیهای ویژهاش در اواسط این گاه برگزار میشود.
پَـیتهشَـهیم، گاه چیرگی نور بر تاریکی، به مدت ۷۵ روز جریان دارد. این گاه، نماد مبارزه با اهریمن و نیروهای پلیدی است. جشنهای مردسپند و تیر با آیینهای خاص و آتشافروزیهای نمادین، در این گاه برپا میشوند.
ایاسرِم، گاه جمعآوری و انبارداری، ۳۰ روز به طول میانجامد. در این گاه، حاصل یک سال تلاش را گردآوری میکنند و برای گذران زمستان آماده میشوند. جشن میزد با سپاسگزاری از اهورامزدا برای نعمتهای بخشیده شده، در این گاه برگزار میشود.
میدیارِم، گاه مهرورزی و بخشش، به مدت ۸۰ روز جریان دارد. این گاه، فرصتی برای صلح و آشتی با دیگران و بخشش خطاهای گذشته است. جشنهای ماه بهمن و گهنبار هومباکش با آیینهای صلح و دوستی در این گاه به سر میرسند.
هَمَسْپَتَمَدَیَم، گاه جمعبندی و آمادهسازی، ۳۰ روز پایانی سال را تشکیل میدهد. در این گاه، به محاسبهی اعمال و آمادگی برای سال جدید میپردازند. جشن سپندارمذ با گرامیداشت زنان و مادران، در این گاه برگزار میشود.
حرکت خورشید برای کشاورزان به دلیل به وجود آمدن فصل ها نقش بسیار مهمی داشت. پس تقویم برای کشاورزان بسیار مهم بوده است.
همچنین با توجه به مهم بودن رسم و رسوم مذهبی بین ایرانیان، نوشتن مناسبت های مذهبی در تقویم حائز اهمیت بوده است.
