من فرزند خاک ایرانم، سرزمینم را دوست دارم و حتی هنگامی که کلمه ایران را به زبان می آورم غرور فراوانی در وجودم احساس می کنم زیرا در جای جای این مرز و بوم آثار تلاش و غیرت و مردانگی های بسیاری نقش بسته و مردمان بزرگی از همین خاک، سربلند و با افتخار به آسمان ها پرواز کرده اند.
اگر نمی دانی بدان، ببین و بپرس آن ها که را که رگ و خون داده اند تا قلب ایرانمان بتپد …
ایران خانه من است و من وطنم را و آسمانش را دوست دارم، وطنم را وقتی شمالش می بارد، جنوبش پر از گرد و غبار می شود، شرقش آفتاب می گیرد و غربش را سپیدی برف می پوشاند دوست دارم و می دانم روزی که روحم از این خاک مقدس جدا شود همچنان در آسمان هایش پرواز خواهد کرد.