فعل اَمْر :
فعلی است که به انجام دادن کاری یا روی دادن حالتی دستور می دهد
پس فعل امر دستوری است و از فعل مضارع گرفته می شود .
نحوه ساختن فعل امر حاضر
۱-ابتدا حرف مضارعه ( ت ) را از ابتدای فعل مضارع حذف می کنیم.
۲- سپس آخر فعل را مجزوم می کنیم ؛ یعنی اگر آخر فعل حرکت _ُ_ آن را ساکن ـْ می کنیم
و اگر آخر آن( ن ) بود آن را حذف می کنیم بجز صیغه جمع مونث فعل مضارع که تغییری روی آن انجام نمی شود.
۳- سپس به حرکه حرف بعد از ساکن نگاه می کنیم .
اگر حرف بعد از ساکن فتحه یا کسره بود به جای حرف مضارعه اِ می گذاریم و اگر بعد از ساکن ضمه بود جای حرف مضارعه اُ می گذاریم.
به مثال های جدول زیر توجه کنید
تَذْهَبُ (می روی ) اِذْهَبْ( برو )
تَذْهَبینَ(می روی) اِذْهَبی (برو)
تَذْهَبانِ(می روید) اِذْهَبا(بروید)
تَذْهَبانِ(می روید) اِذْهَبا (بروید)
تَذْهَبونَ(می روید) اِذْهَبوا (بروید)
تَذْهَبْنَ(می روید) اِذْهَبْنَ(بروید)