یعنییی کسیی انشا در مورد خدا یا راز موفقیت یا بارانننن ننوشتههه یا ندارههه؟ ناموصا بفرستید هرچی داریر معرکه میدم

باران، این نعمت خداوندی، یکی از زیباترین و دل‌انگیزترین پدیده‌های طبیعت است که تأثیری عمیق بر روح و روان انسان‌ها دارد. باران، همچون دلسوزی از سوی آسمان به زمین، همه چیز را تازه و شاداب می‌کند. وقتی باران می‌بارد، هر قطره آن همچون مرواریدی در دل خاک و گیاهان می‌نشیند و به زندگی دوباره می‌بخشد. باران، علاوه بر اینکه برای زمین و گیاهان حیاتی است، برای انسان‌ها نیز یک لحظه تأمل و آرامش را به ارمغان می‌آورد. صدای نرم و ملایم باران، گویی به انسان یادآوری می‌کند که در این دنیای پر از شلوغی و هیاهو، باید لحظاتی را برای خودمان پیدا کنیم و با طبیعت ارتباط برقرار کنیم. هوای خنک و تازه پس از بارش باران، انرژی تازه‌ای به جسم و روح می‌دهد و ذهن را از دغدغه‌ها و نگرانی‌ها آزاد می‌سازد. باران نه تنها برای کشاورزی و رشد گیاهان ضروری است، بلکه در هنر و ادبیات نیز همواره موضوعی پر رمز و راز بوده است. شاعران زیادی از باران به عنوان نماد زندگی، عشق، امید و حتی غم و اندوه یاد کرده‌اند. در اشعار بسیاری، باران به عنوان پیام‌آور تغییرات درونی و بیرونی انسان‌ها مطرح شده است. باران، به عنوان یکی از عجایب طبیعت، هرگز قدیمی نمی‌شود. هر بار که قطراتش بر زمین می‌افتد، این حس نو و تازه بودن در دل انسان‌ها زنده می‌شود. در واقع، باران یک معجزه است که نه تنها طبیعت بلکه دل‌ها را نیز شاداب می‌کند. بفرما🙂

باران یکی از زیباترین و عمیق‌ترین پدیده‌های طبیعی است که در دل خود پیامی از آرامش، نو شدن و امید به همراه دارد. هر بار که آسمان خاکستری می‌شود و ابرها جمع می‌شوند تا باران را به زمین هدیه دهند، گویی جهان به تماشای یک نمایش بی‌کلام نشسته است. صدای نرم و دلنواز قطرات باران که به سقف‌ها، پنجره‌ها و برگ‌های درختان می‌افتند، همانند یک موسیقی ملایم و آرامش‌بخش به گوش می‌رسد و ذهن و دل انسان را از هر گونه اضطراب و افکار منفی آزاد می‌سازد. باران، بیشتر از آنکه تنها یک پدیده جوی باشد، نوعی تجدید حیات است. وقتی قطرات باران بر زمین می‌افتند، گویی طبیعت دوباره جان می‌گیرد. خاک تشنه از نوشیدن باران سیراب می‌شود، گیاهان و درختان تازه نیرو می‌گیرند، و هوای اطراف تازه و پاک می‌شود. این تغییرات، نمادی از قابلیت تحول و نو شدن است. باران به ما یادآوری می‌کند که در دل هر سختی و خشکی، امکان بازآفرینی و رشد مجدد وجود دارد. در روزهای بارانی، به نظر می‌رسد که زمان آرام‌تر می‌گذرد. همه چیز در سایه‌ای از سکوت و طراوت فرو می‌رود. این لحظات به انسان فرصتی می‌دهند تا با خودش تنها بماند و در دل خود غوطه‌ور شود. حتی در زمانی که آسمان ابری است و باران به زمین می‌بارد، می‌توان در این فضا یک حس از پاکی، خلوص و بازگشت به اصل را تجربه کرد. هر قطره باران یادآور این است که هیچ چیز دائمی نیست و حتی در تاریک‌ترین روزها، لحظه‌ای از نور و تازگی در انتظار است. به همین دلیل، باران برای من تنها یک پدیده آب و هوایی نیست، بلکه نمادی از زندگی است، زندگی که دائم در حال تغییر، تحول و رشد است.

باران ▪️من باران هستم، من از در آغوش گرفتن ابرها و رعدوبرق آنها پدید می آیم. از دل ابرها می گذرم و پس از گذشتن از هوای جو، در آغوش زمین و در دل دریا فرود می آیم. هنگامی که بر زمین فرود می آیم، گل هاو گیاهانی با طرح ها و رنگ های فراوانی را به وجود می آورم. گاهی بر سر دهکده ایی می بارم، و رود آن دهکده که مردم از آن برای سیراب کردن دام ها و شستن لباس هایشان از آن استفاده می‌کنند پرآب تر میکنم . مردم آنجا خوشحال می شوند ، و دست را برای شکر نعمت خداوند بالا می آورند. گاهی هم بر سر شهری می بارم ، و در چشمان به غم نشسته دختری می نگرم که عمیق به فکر فرو رفته، و اشک های اون مانند دانه های مروارید بر روی گونه هایش می غلتد . دل نگران هستم، که از اشک های این دختر سیل سهمگینی شهر را فرا گیرد . نمیدانم شاید مقصر من هستم ، شاید او در روزی بارانی دلبندی را از دست داده ، و حال با باریدن دباره ی من ، غم قلب شکسته ی دختر را چند برابر کرده است . خلاصه من هم می‌توانم همدمی برای دل های تنها، مرحمی برای دل های غم گرفته و امیدی برای افراد شکست خورده باشم .