تلمیح : اگر نویسنده به حکایت داستانی ایه ای روایتی (اشاره ) کنه
تضمین : اگر نویسنده حکایت داستان آیه روایت یا شعر شاعری دیگر رو به صورت مستقیم بیاره .
اضافه استعاری : باید اول استعاره رو بگیم
مکنیه : اگر نویسنده مشبه رو بیاره با یه دلیل که بفهمیم تشبیه به وجه شبه هست و مشبه به رو نیاره استعاره مکنیه است
مصرحه یا اشکار : اگر نویسنده مشبه به رو بیاره با یه دلیل که بفهمیم تشبیهه استعاره مصرحه یا اشکار هست دلیل همون وجه شبه هست .
و اگر این به صورت ترکیب باشه و قسمت دوم اصولا یا مشبه هست یا مشبه به و قسمت اول دلیل
اینجوری تشخیص بدین که اگر تو ترکیب واژه دوم به واژه اول تشبیه شده باشه اضافه تشبیهی هست اگر قسمت به چیز دیگه ای تشبیه شده باشه که مربوط باشه به قسمت اول و یا قسمت اول حالت اون باشه استعاریه
معطوف کلمه ای هست که بعد از واو عطف میاد مثلا علی و حسن رفتند اینجا گروه نهادی علی و حسن هست ولی برای پیداکردن نقش علی میشه نهاد حسن معطوف
پیوند و میانوند نمیدونم چیه فک نمیکنم کاربرد داشته باشه شاید منظورت این نوع واو ها باشه :ربط : بین دوجمله قرار میگیره مثل علی رفت و حسن آمد
هم پایه ساز : گفت و گو ، رفت و رو
تشخیص درواقع بعضی ها با جان بخشی جدا حساب میکنند ولی زیاد فرق نداره( فرق داره ولی نه زیاد)
درواقع دادن یک ویژگی انسان به غیرانسان یا موجود زنده به غیر زنده است.
تمام تشخیص ها استعاره هستند پس جایی تشخیص پیداکردید استعاره هم هست
ولی ممکنه یجا استعاره پیداکنید ولی تشخیص نباشه
***استعاره مصرحه یا اشکار اگر علاقه شباهت و درواقع همون وجه شبه کنارش باشه مجاز هم میتونید بگیرید
متناقض نما هم یعنی دو کلمه که معنای مقابل (نه صدردصد مخالف) به هم ربط داده بشن
مثل کچل مودار
شب روشن و ...
درواقع فرقش با تضاد تو ۲ چیزه :
در تضاد کلمات به هم مربوط نشده اند ولی اینجا مربوط شده اند.
در تضاد باید کلمات کاملا مخالف باشند ولی اینجا اگر مقابل هم باشند هم درسته و کاملا مخالف نباشند هم درسته.