زندگینامه فردوسی یکی از موضوعات مهم ادبیات فارسی است. فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی و نویسنده کتاب شاهنامه، در حدود سال ۳۲۹ هجری قمری (۹۳۰ میلادی) در روستای پارسآباد طوس (فعلاً در استان خراسان رضوی) به دنیا آمد. او در خانوادهای از طبقه کشاورزان به دنیا آمد و از سنین جوانی به ادبیات و شعر علاقهمند شد.
فردوسی بیشتر عمر خود را صرف نوشتن شاهنامه کرد که تاریخ و حماسه ایران را به صورت نظم درآورده است. او قصد داشت تا فرهنگ و زبان فارسی را حفظ کند و افتخارات ملی ایرانیان را زنده نگه دارد. شاهنامه داستانهای حماسی و افسانهای شامل قهرمانانی نظیر Rostam و Sohrab را روایت میکند.
فردوسی در طول زندگیاش با مشکلات مالی و ناملایمات اجتماعی مواجه بود، و بهخصوص در اواخر عمر، با عدم توجه و حمایت از سوی سلطنت وقت روبرو شد. این شاعر بزرگ در سال ۴۱۱ هجری قمری (۱۰۲۰ میلادی) درگذشت و پس از مرگش، آثارش چون نور و الهامبخش فرهنگ و ادب ایرانی باقی ماند.
شاهنامه علاوه بر ارزش ادبی، دارای ارزش تاریخی نیز هست و به عنوان یکی از بزرگترین آثار ادبی جهان شناخته میشود. فردوسی تأثیر عمیقی بر زبان و فرهنگ فارسی داشته و آثار او هنوز هم در زندگی ایرانیان اهمیت بالایی دارد.