حاکمان عباسی قصرهای به هم پیوسته، تودرتو و بسیار باشکوهی در دو سوی ساحل دجله ساخته بودند. قصرهایی پر از نقش و نگار با وسایل گران قیمت، سفره های رنگارنگ و خزانههایی لبریز از سکههای طلا، یکی از این حاکمان که هم عصر امام هادی )ع( بود ،متوکل نام داشت
متوکل حاکم ستمگر عباسی از علاقهی مردم به امام هادی )ع( و اتحاد و همدلی میان ایشان و مردم میترسید و به همین دلیل دستور داد امام را به زور از مدینه به سامرا بیاورند. امام هادی )ع(سالهای سال در سامرا در نهایت سختی زندگی کرد .
متوکل همیشه امام را زیر نظر داشت و بارها دستور داد شبانه به خانهی امام بریزند و خانهاش را بازرسی کنند و حتی مدتی امام را زندانی کرد.
امام هادی )ع( در کلاس درس
چون پدر گرامیاش امام جواد )ع( در اوج جوانی به شهادت رسید، امام هادی )ع( با این که سنش هنوز به نوجوانی هم نرسیده بود، امام و پیشوای مردم شد.
در مسجد پیامبر )ص( به شاگردان پدرش درس میداد و مردم مخصوصاً آنها که امام را نمیشناختند با تعجب به هوش و استعداد امام نگاه میکرند. ایشان شاگردان زیادی تربیت کردند که همه از عالمان بزرگ شدند. یکی از مشهورترین شاگردان ایشان حضرت عبدالعظیم حسنی از نوادگان امام حسن مجتبی )ع( است که حرمش در شهر ری قرار دارد.
اقدامات متوکل در دوران سخت و خفقان آور
امام هادی )ع( میفرماید: به جای این که برای این که برای عدم موفقیتهای گذشته حسرت و اندوه بخوری، با داشتن تصمیم و ارادهی قوی آنها را جبران کن.
معرکه یادت نره ها
