سلام بچه ها صفحه ۴۲ازبین اون موضوع ها اونی که خودتون نوشتین رو بفرستید ازگوگل نباشه تاج میدم🫡🫀

-مسیر خانه تا مدرسه گاهی به قدری در دغدغه های روزمره زندگی مان غرق می شویم که فراموش می کنیم در اطراف خود زیبایی های فراوانی وجود دارد که توجه عمیق به آن ها می تواند تاثیر بسیار خوبی روی حال ما بگذارد.موضوع انشایی که درباره آن می نویسم موضوع بسیار جالبی است زیرا نوشتن درباره آن باعث شد چشمانم باز شود و چیزهایی را ببینم که تا قبل از این به وجود آن ها عادت کرده و شاید اصلا آن ها را نمی دیدم. چیزهایی که در مسیر خانه تا مدرسه ام وجود دارد و من هر روز بی تفاوت از کنار آن ها گذر کرده ام. من هر صبح که پای خود را از درب خانه بیرون می گذارم وارد کوچه مان که یک کوچه درختی فوق العاده زیبا است می شوم. ما در انتهای این کوچه زندگی می کنیم که با درختان چنار مزین شده و به خصوص در فصل تابستان و پاییز بسیار زیبا است. در فصل پاییز و زمان برگ ریزان، هنگام راه رفتن در کوچه سعی می کنم سرعتم را کم کرده و به صدای خش خش برگ ها زیر پاهایم گوش کنم زیرا صدای بسیار آرامش بخشی دارد. این کوچه به خیابانی بسیار شلوغ با مغازه های متعدد منتهی می شود که از صبح زود، رفت و آمد مردم در آن شروع شده و تا پاسی از شب ادامه دارد. بعد از کمی پیاده روی در خیابان اصلی، چشمانم به مناره مسجد محله مان روشن می شود و هنگام ظهر هنگام برگشت از مدرسه نیز صدای اذانی که از این گلدسته ها پخش می شود قلبم را غرق در احساس خوب می کند. یکی از خاطره انگیزترین چیزهایی که در مسیرم از خانه تا مدرسه می بینم پارک قدیمی با وسایل بازی رنگارنگ است. زمانی که کم سن تر بودم این پارک یکی از لذت بخش ترین مکان های مورد علاقه ام محسوب می شد و اوقات خوشی را در آن می گذراندم. علاوه بر این، روبروی مدرسه ما یک نانوایی قرار دارد که نانوای آن به دلیل اخلاق بسیار نیکو و شخصیت مردم دارش شناخته شده است. او یکی از افراد بسیار مورد احترام محله است و نانوایی اش را از حدود سی سال پیش در این جا دایر کرده است. مسیر خانه تا مدرسه من پر از چیزهای قشنگی است که حتی گاهی متوجه آن ها نمی شود اما اگر بتوانم در لحظه حال زندگی کرده و هر روز به تک تک این قشنگی ها توجه کامل نشان دهم می توانم آرامش را در هر لحظه زندگی خود تجربه کنم.

سلام شلوغی همه جای شهر را حاکم شده بود و مردمان  شهر هرکدام مشغول کاری بودند دانش آموزان زیادی را میدیم که راهی مدرسه شده بودند و عده ای با دوستانشان صبحت می‌کردند و عده ای مشغول درس خواندن بودن.تذکررفتگری را از دور دیدم که مشغول جاروکردن خیابان ها بود ولی هیج شکایتی از کارش نداشت و بلکه ازکارش راضی بود گنجشکان آواز می‌خواندند و مشخص بود که خوشحال هستند گاهی باد ملایمی می وزید و گاهی خورشید چهره اش را نمایان می‌کرد مردمان درصف نانوایی ایستاده بودند تا نانی بخرند و درکنار خانواده هایشان صبحانه شان را میل کنند فروشنده هایی که تازه مغازه هارا باز می‌کردند و عده‌ای از فروشنده ها که هنوز فروشگاه هارا باز نکرده بودند . دختر کوچکی که دستانش در دستان مادرش بود و راهی مدرسه شده بودن را می‌بینم و گاهی ماشین ها مانند عمر به سرعت از کنارم رد میشدن چهره عده ای از بچه ها خندان بود و چهره دیگری غمگین ولی چهره این بچه های غمگین مشخص بود که امتحان دارند و استرس آن را دارند گاهی هم رقص برگ ها در آسمان را تماشا میکردم  گهگاهی هم خیابان ها ساکت میشد و فقط صدای پاهایم به گوشم می‌خورد کم کم مدیرمدرسه مان را دیدم که جلوی در مدرسه ایستاده بود و منتظر دانش آموزانش بود به مدیر مدرسه سلامی کردم و پیش دوستانم رفتم مسیر خانه تا مدرسه می‌شود گفت بهترین سفر هست که هر روز تجربه میکنیم و زیبایی خودش دارد و مسیر مدرسه تا خانه هم زیبایی دیگری دارد. و همیشه این را می‌دانیم که مدرسه خانه دوم همه ماست.مدرسه فرصت بزرگ فهمیدن است که در آن روح قد می کشدو بزرگ می شود. خودم ننوشتم ولی از گوگل هم نیس😑