سلام انشا ادبی در مورد رفیق اگه خودتون دارین یا میتونید بنویسید، بفرستین

به نام خداوند دوستی،خداوندی که قلب برای انسان قرار تا عاشق شود و دوست بدارد و دوست داشته شود .گاهی وقت ها انسان در زندگی اش به بودن آدمی نیاز دارد که وقتی تنهاست او باشد،یکی که بودنش خالص باشد که آدم بتواند پیش او خودش باشد،از ته دل گریه کند و فریاد بزند و نگران بقیش نباشد. رفیق را می گویم،دوتا ادم در نقطه ای از زمان رو به روی هم قرار می گیرند و حس می کنند کنار هم حالشان خوب است،رفیق بودن به این نیست که فقط در زمان خوشی باشد و در زمان درد و رنج برود .وقتی دوستی خالص باشد ،غم و شادی تقسیم میشود بین دوتا آدم،رفیق که داشته باشی خیالت از بی رحمی های دنیا راحت است ،چون کسی را داری که عین کوه پشتت باشد و هوایت را داشته باشد میگویم رفیق آدم باید از خودش عاقل‌تر باشه. باید مکمل باشه کسی که اخلاقای بدت کنارش خوب بشود میگویم رفیق آدم بعد خانواده اش بهتر از هرکسی میتواند تربیتش کند،”رفیق” آدمو آرام میکند،”رفاقت” آرامش میاورد خودمانی بگویم رفاقت یعنی چترِ بالای سرش شوی وقتی بلا می بارد بر سرش، یعنی وقتی بلند بلند از ته دل می خندد بایستی در کناری و کیف کنی از دیدن خنده هایش،یعنی با دست به تو اشاره