انشا در مورد عینک
مقدمه: یک بار خواهرم داستانی از یکی از کتاب های درسی خودش را برام تعریف کرد، به نام ماجرای عینکم که در آن داستان کم بینایی یک پسر بچه توضیح داده شده و پس از آن هم عینک مادر بزرگش را یافته و به چشمش زده بود
بدنه(بخش میانی): عینک یک وسیله کاملا شخصی است که گاهی طبی و زمانی هم جنبه زیبایی و آفتابی دارد. بچه که بودم همیشه مادر می گفت جلوی تلویزیون که می نشینی چشمت ضعیف می شود و نمی توانی خوب ببینی، درس بخوانی و سوزن نخ کنی، مادرها چون همیشه با سوزن کار دارند معیارشان نخ کردن سوزن است.
مدرسه که می رفتم روزی معلم گفت که فردا همه بچه ها بروند و چشمشان را معاینه کنند، من هم رفتم و دیدم که کمی چشمم ضعیف است و باید عینک بزنم. عینک را گرفتم تازه می دیدم که کمی رنگ ها بهتر هستند و زندگی رنگی دیگر دارد. عینک را در کیفم گذاشتم و از آن روز در کنارم مانده است.
عینک شاید مهم ترین وسیله زندگی برای خوب دیدن، خوب زندگی گردن است. عینک را که می زنم دنیای من عوض می شود، گل ها و جنگل و سبزه ها را زیباتر می بینم و همه چیز برای من قشنگ است و دوست داشتنی. عینک خوبم چه خوب که دارمت و چه بهتر که با بودنت همه چیز زیبا می شود.
گاهی پزشکی برای اینکه نور خورشید آزارندهد، از عینک آفتابی برای بیماران خود استفاده می کنند تا چشم در معرض نور خورشید آسیب نبیند و بتواند به راحتی همه جا را نشانمان دهد. چشم دریچه دید ما به دنیاست که اگر خوب و سالم نباشد، دنیا جذاب نخواهد بود.
نتیجه گیری: زندگی زیباست اگر خوب و دقیق نگاه کنیم، گاهی باید عینک خود را در بیاوریم و زمانی باید صریح و دقیق همه چیز را بررسی کنیم، از جمله عینک هایی که باید بزنیم عینک خوش بینی است یعنی به دنیا و مردمش با نگاهی مثبت نگاه کنیم و شیوه برداشت خود از نگاهمان را تغییر دهیم.
معرکه یادت نره
