انشا در مورد کفش ادبی باشه تاج میدم تورو خدا سریع

برای فردا میخوای ؟؟

موضوع: کفش **مقدمه:** کفش‌ها یکی از ضروری‌ترین و کاربردی‌ترین وسایل زندگی ما هستند. از زمان‌های قدیم تا به امروز، انسان‌ها برای محافظت از پاهای خود و راحتی در راه رفتن به طراحی و ساخت کفش‌ها پرداخته‌اند. هر فرد در زندگی روزمره خود به انواع مختلفی از کفش‌ها نیاز دارد. **بند میانی:** انواع کفش‌ها از لحاظ کاربرد و طراحی بسیار متنوع‌اند. به عنوان مثال، کفش‌های ورزشی برای فعالیت‌های فیزیکی طراحی شده‌اند و راحتی و انعطاف‌پذیری بالایی دارند. در مقابل، کفش‌های رسمی برای مناسبت‌های خاص و جلوه‌ای شیک و مرتب دارند. همچنین، کفش‌های روزمره که برای استفاده‌های معمولی مناسب هستند، می‌توانند به سبک‌های مختلف طراحی شوند. انتخاب یک کفش مناسب نه تنها بر راحتی ما تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند نشان‌دهنده شخصیت و سلیقه فردی ما نیز باشد. **نتیجه‌گیری:** در نهایت، کفش‌ها بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما هستند و تأثیر زیادی بر راحتی و زیبایی ظاهری ما دارند معرکه یادت نره

مقدمه : هر انسانی از ابتدا تا انتهای زندگی خود ، رفیق هایی دارند. بعضی از این رفیق ها بد و بعضی دیگر خوب هستند اما بالاخره همه ی اینها بعد از مدتی با ذهنمان خداحافظی می‌کنند و به خاطرات می پیوندد. بند اول تنه : یکی از این رفیق ها کفش است اما هیچکس به او توجه نمی‌کند وکسی او را به عنوان یک رفیق نمی شناسد.از ابتدای زندگی ما کفش ها به ما شوق راه رفتن می دهند و برای گام برداشتن برای ادامه راه ما را یاری می کند تا به سوی گام بعد برویم و از راه باز نمانیم. بند دوم تنه : وقتی انسان بزرگتر می شود به گام بعدی یعنی مدرسه می رود.چه زیباست شوق داشتن کفش نو،معلم نو و دوستان نو.کفش رفیقی بی نظیر است وما را تا فتح کردن قله ها و پله های موفقیت یاری می کند و پا به پای ما می آید. بند سوم تنه : گام بعد از درس خواندن ازدواج و تشکیل خانواده است.باز هم کفش به ما کمک می کند که به خوبی کار کنیم و پول در آوریم تا ازدواج کنیم.چه لذت بخش است چشیدن طعم اولین دستمزدی که برایش تلاش کرده ای! باز هم این رفیق با معرفت ما را به سوی گام بعدی هدایت می کند. بند چهارم تنه : دیگر این مسیر به انهایش رسیده.کفش ما را تا انتهای این مسیر همراهی کرده است.چه قشنگ استخریدن کفش برای فرزندان و نوه هایت و چهقشنگ تر است شادی و لبخند آنها.دیگر به گام آخر رسیده ایم. دیگر وقت جدایی کفش از انسان است.انسان به خانه ی ابدی خود می رود و کفش از او جدا می شود. نتیجه گیری : بهتر است گاهی وقت ها به کفش هایمانهم اهمیت بدهیم.این رفیق خود را قربانی ما می کند تا به انتهای مسیر برسیم اما این بی انصافی است که پس از گذر از مسیر آنها را از یاد ببریم و به سراغ کفش های جدید برویم. رفاقت را از کفش ها بیاموزیم.