انشا در مورد گفتگوی مداد ودفتر

سلام انشا من گفت و گو بین دفتر و خودکار هست فکر کردن به دردتون میخوره🥰  داشتم به روز های جوانی ام فکر می کردم ؛ آن زمان  که پاک و تمیز بودم ، ناگهان   یک صدا ی لرزان و خسته گفت : «سلام ». هر چه اطرافم ر ا نگاه کردم کسی را ندیم ؛ در حال گشتن بودم که دوباره همان صدا گفت : « من این  زیر .. زیر میزم !» خودم را به زیر میز رساندم  تا بتوانم صاحب صدا را ببینم . بعد از این که او را دیدم  و با هم  احوال پرسی کردیم ، من شروع به معرّفی خودم کردم : « من دفتر انشای علی کوچولویم و سال های سال است که به دلیل تمام شدن برگ هایم جمع و به این انباری آورده شدم و... » بعد از تمام شدن زندگی نامه ی بلند من ، او نیز نفس عمیقی کشید و این گونه شروع کرد : « من یک خودکارم  ، ولی نه یک خودکار معمولی ... » همین یک جمله را که گفت  و بغضی گلویش را گرفت و اشک در چشمانش حلقه زد ؛ پس از دو سه دقیقه دوباره شروع کرد :« گفتم معمولی نیستم،  به این دلیل که من تنها یک متن معمولی را ننوشتم ، بلکه من زندگی کسی را نوشتم  که تا آخرین ذرّه ی جوهرش را هم هدر نمی دهد، چراکه می داند شرایط خرید دوباره را ندارد ؛ من زندگی کسی را نوشتم که نه یک خودکار ، بلکه چندین خودکار دارد و اصلاً برایش مهم نیست که جوهر خودکار تمام شود یا نه ...» این را که گفت ، غمگین تر شد . به او گفتم اگر برایت سخت است می توانی ادامه ندهی ؟ » ولی او کوتاه نیامد و دوباره شروع کرد : « من هم از عشق نوشتم، هم از نفرت ، هم از خدا، هم از تهمت ، هم از کینه هم از محبّت ... خلاصه من اززندگی نوشتم . من گاهی نمره 20 می نوشتم  گاهی هم نمره 0 . ودر پایان فقط می توانم بگویم که من خودکاری هستم  که تمام جوهرش صرف بیان  لحظه های نویسنده شده است و همراه او، سرد و گرم زندگی را چشیده است .» در همین موقع علی کوچولو که حالا برای خودش مردی  شده بود ، به انباری آمد وما دو تا را کنار هم دید، رو به ما گفت : «  می دانم که دل شما هم مثل من هوا ی انشا کرده است ! » سپس خودکار را  برداشت وبر روی  آخرین ورق های من  با آخرین ذرّات جوهرخودکار ، داستان خودکار و دفتر  را نوشت .