مقدمه: ایران ای سرای علم و دانش و اندیشه و هنر، ای آنکه کوله بار فرهنگ و شعر و دانش و ادبت سنگین است ومردمی دانا و فهیم و سخت کوش داری، ایران ای مهد دلیران و سرای نام آوران و کانون مردانگی و رشادت و دلیری، وطنم ای دین و ای همه ایمان من تو را چون جان شیرین دوست می دارم.
بدنه: وطنم ایران، تو مانند نگینی ناب می درخشی و کسی نمی تواند برایت قیمت بگذارد، هیچ کس معیاری برای سنجش ارزش و مقام تو ندارد. ایران سرای ماندگار تمدنهای ماندگار و سرزمین مردانی چون کاوه و اریو و هزاران نام آور دیگری است.
من به تاریخ و ادبیات پرشکوه تو می بالم و افتخار می کنم. تو سرزمین سردارانی هستی که دشمن زبانشان را برید ولی برای نجات تو حرف نزدند. مردمت پر شکوه و تاریخت درخشان است. کوهایت محکم و آسمانت پر ستاره باد و دریاهایت خروشان و دشت های پر نرگست همیشه سبز، جنگل هایت سرسبز و درختانت جاوید ، رودهایت خروشان و اهوان باغت سرحال، نسیم خنک مهر از سمت تو همیشه خنک و دل مردمت خوش باد. ای خاستگاه دانش و علم و عشق و دانش، ای که داستانهای شیرین عاشقانه ات بر زبان جهانیان جاری است و ای کشور جاوید در دلم.
وطنم ای انکه خنجر از پشت فراوان خورده ای و ای آنکه هیچ دشمنی نمی تواند رو در دو با تو بجنگد. ای همه نور و سرور و شادی، ای چلچراغ خاورمیانه و ای زیباتر از رویا. ای وطنم ای سرافراز در هر دوره تاریخ. تو در هر گذرگاه سختی و رنج فراوان دیدی تا از شر دشمن در امان باشی.
تو ای همه بزرگی و اعتبار و دین و راستی، تو خون در بدن منی که اگر نباشی من هم نخواهم بود. تو را چون بوی نم باران، تو را چون بوی نان تازه در صبح، تو را چون رقص گل در باغ خیال، چون موهای سبز گندم زار دوست می دارم ای وطنم. تو را چون بوی خوش مادرم دوست می دارم . شالیزارانت سبز و گندم زارهایت طلایی و خودت مانا و جاوید باشی.
نتیجه گیری: وطن نشان وجود و پرچم افتخار است. وطن سرود ملی من، وطن شعر حماسی من، وطن کتاب و دفتر من، وطن همه وجود من. وطن خط به خط کتاب عمر من، وطن ناب ترین شعری که می خوانم و حفظ می کنم. وطن شاید قصیده بلند زیستن و غزل زیبای خورشید است که برای من حال خوب می آورد.
در صورت تمایل معرکه بدهید💔🥺
