این عبارت به مفهوم قناعت و راضی بودن به داشتهها اشاره دارد. جمله "اگر خواهی به درجه ی مورچه قناعت کنی" نشان میدهد که اگر انسان بخواهد در زندگی به اندازهی اندک و کمارزشی قناعت کند، مانند یک مورچه خواهد بود که فقط برای بقا و روزی خود تلاش میکند.
در ادامه، عبارت "و اگرنه راهت داده اند تا در بستان حق تعالی تماشا کنی و بیرون آیی" به این معناست که اگر انسان از قناعت به چیزهایی فراتر روی آورد و به تلاش و کوشش خود ادامه دهد، میتواند به نعمتها و زیباییهای بیشتری دست یابد که به معنای رسیدن به مقامهای عالی و بهرهمندی از الطاف الهی است.
در واقع، این عبارت به عاقبتاندیشی و انتخابهای انسان در زندگی اشاره دارد. به این صورت که هر فرد باید تصمیم بگیرد که آیا به زندگی ساده و محدود قناعت کند یا با انگیزه و تلاش به دنبال فرصتها و امکانات بیشتر برود. این انتخاب میتواند سرنوشت او را تعیین کند. بنابراین، میتوان گفت که این متن به عاقبتاندیشی انسان و عواقب انتخابهای او اشاره دارد.