نقش (را) در جملهٔ «امیر را تب گرفت» حرف اضافه و به عنوان نشانگر مفعول مستقیم استفاده شده است. در این جمله، «امیر» مفعول است و به شخصی اشاره دارد که تب او را گرفت. بنابراین، (را) به عنوان علامت مفعول، مشخصکنندهٔ مفعول مستقیم در جمله است که نشان میدهد عمل «گرفتن» بر روی «امیر» صورت میگیرد. در زبان فارسی، معمولاً مفعولهای مستقیم با (را) مشخص میشوند تا نقش آنها در جمله واضحتر باشد.