جواب معرکه
مردمان تُرکی تبار یا تُرک ها گروه های قومی اوراسیایی هستند که در آسیای شمالی، آسیای مرکزی و آسیای غربی، سیبری جنوبی، مغولستان داخلی، شمال غربی چین و بخش هایی از اروپای شرقی ساکن اند و به زبان هایی از خانوادهٔ زبان های مغولی تبار سخن می گویند و اشتراکات تاریخی، فرهنگی و نژادی میان آن ها مشاهده می شود. ترک زبان ها در کشورهایی همچون مغولستان، چین، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، ازبکستان، ترکمنستان، تاجیکستان، افغانستان، ایران، جمهوری آذربایجان، عراق، ترکیه، قبرس و یونان حضور دارند. گستره مهاجرت کنونی ترک زبان های آسیای کوچک در قرن اخیر بیشتر به سوی کشورهای اروپای مرکزی ( آلمان، اتریش، سوئیس، فرانسه، انگلیس ) ، آمریکا و استرالیا بوده، جوامع قابل توجهی را در این کشورها تشکیل داده اند. آن ها از لحاظ تاریخی و زبانی با گوک ترک ها، مردمی ایلی که در قرن ششم یک امپراتوری در گستره مغولستان و مرزهای شمالی چین تا دریای مازندران را بنیاد نهادند مرتبط اند. مردمان ترک، جز چند استثنا مانند بخش اروپایی ترکیه و منطقه ولگا در آسیا زندگی می کنند. مهم ترین پیوند تاریخی آنان، جدا از تاریخ و زبان، این است که جز یاقوتستان و چوواش در سیبری همگی مسلمان اند. مردمان ترک زبان را می توان به دو گروه اصلی غربی و شرقی تقسیم کرد. گروه غربی شامل مردم ترک جنوبغرب اروپا و جنوبغرب آسیا ساکن ترکیه و ایران هستند. گروه شرقی شامل مردم ترک آسیای مرکزی، قزاقستان و منطقه خودمختار اویغور در سین کیانگ چین هستند.
( سنی • مسلمان بدون مذهب • مسلمان فرهنگی • قرآنیان • علوی • شیعه دوازده امامی • جعفری ) مسیحیت ( کلیسای ارتدکس شرقی ) یهودیت ( یهودیان ترکیه • شبتیان • کارائیتی های کریمه ) بی دینی
خاستگاه اصلی مردمان ترک تبار، آسیای میانه بوده و این مردمان از نژاد زرد هستند. اما امروزه اعتقاد بر این است که برخی از اقوام ترک مانند تاتارها جزو اقوام سفیدپوست و تورانی بوده و ارتباط چندانی با بقیه گروهای ترک زبان آسیای میانه ندارند. برخی دیگر از اقوام مانند اویغورها و قرقیزها را امروزه نمی توان جز اقوام سفیدپوست قلمداد کرد. در نوشته های کهن چینی، قرقیزها را مردمانی سفیدپوست با موهایی عمدتاً زردرنگ، بور با چشمانی آبی و شبیه به اروپایی های امروزی توصیف کرده اند. اما نوشته های تاریخی بعدی، اطلاعاتی دربارهٔ چگونگی ناپدید شدن تدریجی این ویژگی های ظاهری قرقیزها و درنهایت زردپوست شدن آن ها به دست نمی دهند. اقوام ترک به تدریج در غرب آسیا، خاورمیانه، آسیای کوچک و اروپای شرقی پراکنده شدند. در جریان این مهاجرت ها بخش های بزرگی از مردمان هندواروپایی نواحی جدید نیز به مرور ترک زبان شدند.
