انشاء درباره زندگی تو رو خدا معرکه میدم

نیمی از زندگی مان می شود صرف این که به آدم های دیگر ثابت کنیم، ما چقدر خوشبختیم… به آدمهایی که شاید خوشبختی برایشان تعریف دیگری دارد حتی اگر واقعاً هم خوشبخت باشیم، اما همین خودنمایی، ما را تبدیل می کند به بدبخت ترین آدم روی زمین! غذایی اگر جلویمان می گذارند، قبل از لذت بردن از غذا، ترجیح می دهیم آن را به رخ دیگران بکشیم… سفری اگر می رویم، ترجیحمان این است که بگوییم، ما آمدیم به بهترین نقطه ی روی زمین،تو بمان همان جهنم همیشگی! وارد رابطه اگر می شویم،عالم و آدم را با خبر می کنیم، که ببینید چقدر خاطر من را می خواهد، تو اما بمان در همان پیله ی تنهایی ات… ما لذت بردن را پاک فراموش کرده ایم. مسیری را میرویم که خط پایان ندارد، فقط میرویم که از بقیه جا نمانیم! تا به حال به آدم هایی که در زندگی تو هستند دقت کرده ای؟ یادت باشه حضور هیچ کس در زندگی تو بی دلیل نیست! آدم هایی که با آن ها روبه رو می شوی آیینه ای هستند برای تو، اگر می خواهی خود را بشناسی و از حال و هوای درونت با خبر شوید ببین چه کسانی در زندگی ات حضور دارند! دریافتی ما از هستی، تنها پول نیست. آدم هایی که به زندگی مان وارد می شوند نیز، روزی ما هستند!