بن ماضی یکی از بنیادهای صرفی در زبان فارسی است. به طور کلی، در زبان فارسی، فعلها به دو صورت صرف میشوند: ماضی و مضارع.
بن ماضی، به معنی شکل گذشته فعل است. به عنوان مثال، در فعل «خواندن»، بن ماضی «خواند» است.
برای شناخت بن ماضی، کافی است به فعل اصلی توجه کنیم و ببینیم که در زمان گذشته به چه شکلی تغییر میکند. بن ماضی معمولاً با افزودن پسوندهایی به ریشه فعل ساخته میشود.
اگر بخواهیم به طور خلاصه بگوییم، بن ماضی شکل گذشته فعل است که نشاندهنده انجام عمل در زمان گذشته است.
به یاد داشته باشید که شناخت بن ماضی به شما کمک میکند تا جملههای بیشتری بسازید و بهتر نوشتن و صحبت کردن را یاد بگیرید.