در جمله ( کودکی که از آمپول می ترسد هروقت مردی را می بیند که روپوش سفید پوشیده است می ترسد) استقرای تعمیمی است یا استقرای تمثیلی یا استنتاج بهترین تبیین ؟

در جمله ارائه شده، می‌توانیم نوع استدلال را بررسی کنیم: 1. **استقرای تعمیمی**: این نوع استقرایی است که بر اساس نمونه‌های خاص، به نتیجه‌ای عمومی دست می‌یابیم. به عنوان مثال، اگر کودک همیشه از مردان با روپوش سفید می‌ترسد، ممکن است نتیجه‌گیری کنیم که تمام مردان با روپوش سفید باعث ترس کودک می‌شوند. 2. **استقرای تمثیلی**: در این نوع استدلال، به شباهت‌های میان نمونه‌های مختلف توجه می‌شود. مثلاً اگر کودکی از آمپول می‌ترسد و ما استدلال کنیم که اگر کسی که روپوش سفید پوشیده است مانند دکتر باشد، کودک از او نیز خواهد ترسید، در واقع داریم به تمثیل‌ها توجه می‌کنیم. 3. **استنتاج بهترین تبیین**: در این نوع استدلال، تلاش می‌شود که بهترین توضیح برای یک پدیده ارائه شود. آنچه در اینجا می‌توان گفت این است که کودک از آمپول می‌ترسد و پوشیدن روپوش سفید ممکن است او را به یاد دکتر ببرد که آمپول به او تزریق می‌کند و بنابراین این ممکن است بهترین توضیح برای ترس او باشد. با توجه به تحلیل فوق، جمله «کودکی که از آمپول می‌ترسد هر وقت مردی را می‌بیند که روپوش سفید پوشیده است می‌ترسد» بیشتر به استنتاج بهترین تبیین نزدیک است، زیرا اشاره به دلیل ترس کودک از آن مرد دارد و توضیحی برای رفتار کودک ارائه می‌دهد. بنابراین، پاسخ به سوال این است که این جمله به نوع «استنتاج بهترین تبیین» مربوط می‌شود.

استقرای تعمیمی

استنتاج بهترین تبیین