متن بالا اشاره به این دارد که شخصی با وجود داشتن ظاهری زیبا و قصر و خدمتکاران بسیار، از ارزشها و دانش واقعی بیبهره است. این جمله نقدی بر سطحینگری و اهمیت ندادن به موارد ژرف و اخلاقی دارد.
این توی کتاب راجب مورچه حرف میزنه که معنیش اینه:
از چهره ی قصر و زیاد بودن نوکران و تخت پادشاهی درون آن ، بی خبر است.
این میشه معنیش
اما فکر کنم مفهومش فرق داشته باشه