برای پاسخ به این سوال، باید به شرایط تاریخی و اجتماعی ایران در زمان نادر شاه نگاهی بیندازیم. نادر شاه افشار در قرن 18 میلادی (به طور خاص در 1736 تا 1747) به عنوان پادشاهی بزرگ و نظامی در ایران شناخته میشود. او در زمان خود با مشکلات و چالشهای بسیاری مواجه بود که نیاز به یکپارچگی و قدرت بیشتری در کشور احساس میشد.
1. **ناامنی و بیثباتی داخلی:** در دوران پیش از نادر شاه، ایران تحت تأثیر ضعف حکومتها و جنگهای داخلی قرار داشت. بسیاری از نواحی کشور دچار تفرقه و ناامنی بودند. یک کشور یکپارچه و قدرتمند میتوانست این مشکلات را کاهش دهد و امنیت را ایجاد کند.
2. **تهدیدات خارجی:** ایران در آن زمان با تهدیدات خارجی نیز مواجه بود، به ویژه از سوی امپراتوری عثمانی و روسیه. نادر شاه با ایجاد یک کشور قویتر میتوانست از مرزها و تمامیت ارضی ایران محافظت کند.
3. **توسعه اقتصادی:** یکپارچگی و قدرت میتواند به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک کند. با ایجاد ثبات و امنیت، تجار و بازرگانان میتوانستند راحتتر به تجارت بپردازند و منابع طبیعی کشور بهتر مدیریت شوند.
4. **احیای هویت ملی:** نادر شاه میخواست با تقویت حکومت مرکزی، احساس هویت ملی را در میان مردم تقویت کند و به وحدت ملی کمک کند. این مسئله به تقویت فرهنگ و تاریخ ایرانی نیز کمک کرد.
در نتیجه، نادر شاه با هدف ایجاد یک کشور یکپارچه و قدرتمند، سعی در حل مشکلات داخلی و خارجی، تأمین امنیت و توسعه اقتصادی، و احیای هویت ملی ایران داشت. این اقدامات باعث شد که او به عنوان یکی از مهمترین شخصیتهای تاریخ ایران شناخته شود.