سیزده بدر بهمعنای سیزده به در به رفتن به دره و دشت است. با نگاهی کلی میتوان گفت کلمه سیزده بدر به معنی سیزدهم به سوی در و دشت شدن میباشد که همان معنی گردش در دامان طبیعت سرکردن را میدهد.
آیینهای ویژه ی سیزده بدر شامل گره زدن سبزه، سبزه به رود سپردن، پختن خوراکهای گوناگون به ویژه آش رشته، پرتاب ۱۳ عدد سنگ به ویژه در مناطق کرد نشین می باشد.
جشن سیزده بدر بیش از یکی دو سده دیرینگی ندارد. در منابع مکتوب، و در تمامی منابع مربوط به دوران قاجار به برگزاری سیزده بدر در فروردین اشاره شده است.
در ایران باستان پس از برگزاری مراسم نوروزی سیزدهم که به ایزد باران تعلق داشت مردم به دشت و صحرا و کنار جویبارها میرفتند و به شادی و پایکوبی میپرداختند و آرزوی بارش باران را از خداوند مینمودند.
اکنون نیز در ۱۳ فروردین ماه هر سال مردم، سفره نوروزی را جمع میکنند، خوردنیها و مقداری آجیل و شیرینیهای باقیمانده در سفره نوروز را با خود به طبیعت میبرند، و سبزهٔ خود را در کنار جویبارها به آب روان میسپارند و آرزو میکنند که سالی پربرکت و خرم داشته باشند.
از آداب و رسوم ۱۳ بدر، گره زدن سبزه، سبزه به رود سپردن، خوردن کاهو و سکنجبین، پختن خوراکهای گوناگون به ویژه آش رشت، هپرتاب ۱۳ عدد سنگ به ویژه مناطق (کرد نشین) و … از جمله مراسم این روز است