در جمله «ستارهی روشن ما، بودی که ما را، راه راست نمودی»، نویسنده از "تشبیه" به عنوان عنصر ادبی استفاده کرده است. در این جمله، "ستارهی روشن" تشبیهی برای راهنمایی و هدایت است. این نشان میدهد که شخص یا موضوع مورد نظر، مانند ستارهای در شب است که به دیگران در پیدا کردن مسیر درست کمک میکند.