مقایسه کفش با پای مصنوعی
زندگی چقدر عجیب است کفش مصنوعیست پا مصنوعی هردو تولیدی کارخانه هستند هردو بی روح مانند کشتی که روی بیابان شناور باشد نمی توان گفت کفش عضوی از پایداری بدن است اما میشه بیان کرد که پای مصنوعی شاید وجود نداشته باشد اما همراه خوبیست دردو درمان متضاد همن ولی کفش و پای مصنوعی رفیق همند چون هردو در کوشش اند یکی برای تسکین وجود و دیگری برای تسکین پای مصنوعی.
آری گاهی دو چیز مصنوعی ارزششان از یک صد چیز طبیعی بهتر است
سلامم
غم و شادی
در دنیایی دور، جایی که رنگهای طبیعت به شکوه پیچیده بود، دو روح نگران وارد یک سفر شدند. این دو روح، یکی نماد غم و دیگری نماد شادی بودند. غم با صورتی تاریک و ابری و شادی با چشمهای پرنور و لبخندی بر لبان پرهیز میکرد.
غم، که همیشه با افکار تلخ و حسرت درونی همراه بود، به شکل یک تاریکی عمیق متلاطم آمده بود. او به خاطر گذشتهی دردناکش میگرفت و در دام بازخاطرههای ناراحتی خود گرفتار میشد.
اما شادی، نور آفتابی روحانیت بود. او با پذیرش هر لحظهی زندگی، باور به قدرت خودش و جادوی عشق و خوشبختی، میجنگید. نگران نه، او در آغوش لحظه به لحظه شادی میلرزید.
در طول سفرشان، غم و شادی با هم مواجههای داشتند. زمانی که یک طوفان بزرگ سر آمد و تاریکی فراگرفت، غم در تعجبی سرکهای فرو برد و شادی با نگاهی امیدبخش پیشنهاد کرد که با هم، میتوانند ابرهای تاریک را به باغچهای از رنگ و شادابی تبدیل کنند.
پس از گذشت شبهای سیاه و ناامیدی، آفتابی نهایت برجسته شد و غم و شادی در کنار هم متوجه شدند که در همهی تاریکیها، نوری دائمی وجود دارد. اینجاست که غم به شادی معاونت کرد و شادی با اعتراف به وجود غم، قدرت خود را دو چنگین بیشتر ابراز کرد.
به نظر میرسد که در این سفر، مقایسهی غم و شادی تخیلی، نشان داد که حتی در تاریکترین زمانها، یافتن نور و امید امکانپذیر است. اینکه چگونه با چشمان شاد از دنیا نگاه میکنیم، میتواند جهانی از زیبایی و غنا را برایمان فراهم کند.
موفق باشی🌱
موضوع قلب انسان بخشنده و دریا
قلب انسان بخشنده مانند دریا است همانطور بزرگ و بی ریا
انسان های بخشنده همواره در حال بخشیدن دانش خود ب دیگران هستند بدون آنکه از آنها انتظار چیزی داشته باشند
مانند دریا ک ساحل .ماهی.صدف ومروارید و...را بدون هیچ گله ایی ب ما بخشیده است
انسان های بخشنده همواره در حال بخشیدن اشتباهات ما نیز هستند هر چقدر که آن ها را برنجانیم باز هم روی مهربان خود را ب ما نشان میدهند
دریا هم مانند انسان های بخشنده زباله هایی را ک داخل میریزیم را درون خود فرو میبرد و ب انسان هایی که تماشاگر او هستند جلوه زیبایی از خودشان میدهند
وقتی کنار همچین انسانهایی می نشینیم حسی مانند حس آرامش و اطمینان ب ما دست میدهد و شاید هم کمی ترس،ترس از اینکه شاید روزی باشد که آن ها نباشند .
قدر ام هارا بدانیم و آن ها را نرنجانیم