* 29 نی حریف هر که از یاری برید:
* معنی ساده: نی (که نماد عارف و سالک است) حریف (یعنی همدم و همراز) هر کسی است که از یاری (یعنی خداوند یا محبوب) جدا شده است.
* معنی گسترده تر: این بیت میگوید کسی که از خداوند یا محبوب جدا شده است، میتواند با نوای نی (که نماد درد و رنج جدایی است) همذاتپنداری کند.
* 30 ای عزیز پروانه قوت از عشق آتش خورد:
* معنی ساده: ای پروانه عزیز، قدرت تو از شدت عشق سوخت.
* معنی گسترده تر: این بیت به عشق سوزان و فداکاری پروانه اشاره دارد و میگوید کسی که عاشق است، برای رسیدن به معشوق حاضر است هر چیزی را فدا کند.
* 31 همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی:
* معنی ساده: هر چیزی که زیاد داری، کم میشود و هر چیزی که کم داری، زیاد میشود.
* معنی گسترده تر: این بیت به طبیعت متغیر دنیا و بیثباتی همه چیز اشاره دارد.
* 32 یک روز دنیا به روم چشم داشت و از آن چشم میزد:
* معنی ساده: روزی دنیا به من چشم داشت و به من توجه میکرد، اما بعد از آن چشم پوشید.
* معنی گسترده تر: این بیت نشان میدهد که توجه دنیا و محبوبیت آن پایدار نیست.
* 34 برکش از سر این سپید معجر:
* معنی ساده: این کلاه سفید را از سرت بردار.
* معنی گسترده تر: این بیت میتواند به برداشتن پردههای ظلمت و رسیدن به حقیقت اشاره کند.
* 35 گفت: کار شرع کار در هم و دینار نیست:
* معنی ساده: او گفت کار دین و شرع، کار درهم و دینار نیست.
* معنی گسترده تر: این بیت به معنویت واقعی و تفاوت آن با دنیاطلبی اشاره دارد.
* 36 عاکفان کعبه جلالش به تقصیر عبادت معترف:
* معنی ساده: کسانی که در کعبه عبادت میکنند، اعتراف میکنند که جلال خداوند به خاطر عبادت آنها نیست.
* معنی گسترده تر: این بیت به عظمت خداوند و بینیازی او از عبادت بندگان اشاره دارد.
نکته: برای درک بهتر این ابیات، باید به زمینه تاریخی و اجتماعی آنها، همچنین به سبک شاعر و مفاهیم عرفانی که در آنها به کار رفته است، توجه کرد.
آیا میخواهی در مورد یکی از این ابیات بیشتر بدانید؟