در قلمرو .....،نگرش عارفانه مولوی مطرح می شود.

پاسخ: در قلمرو شعر عرفانی، نگرش عارفانه مولوی مطرح می‌شود. مولوی یکی از بزرگ‌ترین شاعران عرفانی ایران است که با آثار خود، به ویژه در کتاب "مثنوی معنوی"، به بیان تجربیات عرفانی و مسائل روحانی پرداخته است. نگرش عارفانه مولوی به بیان توحید، عشق الهی، عرفان و سیر و سلوک در مسیر رسیدن به حقیقت می‌پردازد. او از طریق شعر، روح و احساسات انسانی را در مسیر وصل به خداوند و درک عمیق‌تری از هستی و وجود، ترسیم می‌کند. شعر مولوی معمولاً با مضامین عشق، جدایی و وصال، و جستجوی حقیقت و معانی عمیق زندگانی ارتباط دارد. او با استفاده از تمثیل‌ها و قصه‌های زیبا، مفاهیم عرفانی پیچیده را به ساده‌ترین شکل بیان می‌کند و به مخاطب امکان می‌دهد تا به درک عمیق‌تری از زندگی و تجارب عرفانی خود برسد. به طور کلی، نگرش عارفانه مولوی می‌تواند به عنوان تلاشی برای درک حقیقت مطلق و عشق الهی تلقی شود که در آثارش به وضوح مشهود است.

روش معرفتی مولانا در قلمرو عرفانی که پیش گرفته است، فوق العاده جالب است،زیرا او با نظر به مجموع آثاری که از خود به یادگار گذاشته است، نه چیزی را از ابعاد و استعدادها و غرایز آدمی منفی ساخته است و نه واقعیتی را از جهان عینی. چنان که در مباحث آینده خواهیم دید، مولانا از ذرات عالم جسمانی گرفته تا مجموع عالم طبیعت را به عنوان واقعیتی که وابسته به مبدأ برین است، می پذیرد و از ذرات تفکرات و خاطرات گرفته تا روح کل و عقل تصدیق می نماید و بدین ترتیب در روش عرفانی خود سمتی مخالف عرفان منفی را انتخاب نموده و در آن حرکت می نماید. مثلا او غریزه جنسی و لذت اشباع آن و همچنین نتیجه توالد و تناسل را که دارد، منفی نمی سازد، بلکه آن را نمودی از مشیت الهی تلقی کرده در مجرای قانون می پذیرد، ولی اصرار می ورزد که پرستش لذت جنسی سقوط سایر ابعاد و استعدادهای آدمی را به بار می آورد. جز ذکر نی دین او نی ذکر او *** سوی اسفل برد او را فکر او بنابراین، معرفت های مولانا همگی در مسیر عرفان مثبت به کار می روند و همه معلوماتی را که از شناخت انسان و جهان به دست می آورد، در استخدام یک معرفت عالی درباره دریافت آهنگ ارغنون هستی که خود موجی از آن قرار خواهد گرفت، درمی آورد.