منادا، اسم یا حرفی است که معمولا به همراه حرف ندا میاد و برای مخاطب قرار دادن خدا، معشوق یا هر شخص یا شی دیگربه کار میرود و هدف گوینده معمولا تاکید بر آن است. حروفی چون الف، ای و یا حروف نشانه ندا شناخته میشوند و اسمی که بعد یا قبل از این حروف میآید منادا خوانده میشود و پس از آن علامت تعجب ميگذاریم.
خب ببین
منادا اسمی است که ما آن را به واسطه حروف ندا (ای، یا، ا و …) مورد خطاب قرار میدهیم برای مثال
ای خدا! تنها تو میتوانی به فریادم برسی.
در این جمله خدا منادا است.
حرف ندای «ای»، پس از منادا به کار میرود و یکی از پرکاربردترین حروف ندا در فارسی است.
حرف ندای «یا» مانند «ای» قبل از منادا به کار میرود. این حرف بیشتر در مورد خطاب قرار دادن پیغمبران، امامان و مقدسات کاربرد دارد مثال:
یا علی!
یا فاطمه زهرا!
یا خدا!
تو «ای»و«یا»ندا قبل از منادا میومد ولی «ا» پس از آن نوشته میشود.
مردا!
ابلها!
خدایا!
منادا اسمی است که ما آن را به واسطه حروف ندا (ای، یا، ا و …) مورد خطاب قرار میدهیم
نکته ویرایشی که در نوشتن ندا و منادا باید همواره به یاد داشته باشید این است که پس از منادا باید از علامت تعجب (!) استفاده کنید.
تاج پلیز