حکومت صفویه در سال ۹۰۰ هجری قمری (۱۵۰۱ میلادی) توسط شاه اسماعیل یکم تأسیس شد و تا سال ۱۶۰۴ میلادی به طول انجامید. این حکومت به دو دوره اصلی تقسیم میشود: دوره شاه اسماعیل یکم و دوره شاه عباس یکم.
در دوره شاه اسماعیل یکم، حکومت صفویه با توسعه و تثبیت قوای مرکزی و تشکیل نظامی مدرن شروع شد. اسماعیل یکم با توجه به تحقیقات و تدریس در مدارس و مراقع، تأثیرات عظیمی بر فرهنگ و تمدن ایرانی گذاشت. او نیز با توسعه سرزمینهای خراسان و آذربایجان، قدرت و نفوذ حکومت صفویه را افزایش داد.
در دوره شاه عباس یکم، حکومت صفویه به اوج تاریخی خود رسید. شاه عباس یکم با توسعه سرزمینهای جنوبی و غربی ایران، افزایش مالیاتها و توسعه اقتصادی، و تأسیس دانشگاهها و موسسات فرهنگی، به توسعه و تثبیت حکومت صفویه کمک کرد. او نیز با توسعه شهرهایی مانند اصفهان و تهران، به توسعه شهرنشینی و اقتصاد محلی کمک کرد.