مبالغه چیست؟ مبالغه در ادبیات فارسی به معنای بیان ویژگیها یا صفات یک چیز به صورت اغراقآمیز و بزرگنمایی است. در درس "دریل قلی" میتوان به تعدادی از این موارد اشاره کرد:
1. **چشمهایش چون ستاره میدرخشید**: این جمله به بزرگی و زیبایی چشمهای قلی نسبت به ستارهها اشاره دارد.
2. **صدایش چون رعد و برق بود**: در اینجا قدرت و بلندی صدا را به گونهای بیان کرده که به عظمت رعد و برق تشبیه شده است.
3. **قدمهایش چون باد تند بود**: این جمله نشاندهنده سرعت و چالاکی قلی است که به اندازهای سریع است که به باد تند تشبیه میشود.
4. **دلش به وسعت دریا بود**: این جمله به مهربانی و بخشندگی قلی اشاره دارد و نشان میدهد که دلش بسیار بزرگ و فراخ است.
5. **خندهاش مانند آفتاب درخشان بود**: این جمله به زیبایی و خوشحالی خندهٔ قلی اشاره دارد که به اندازهٔ درخشش آفتاب جذاب و دلچسب است.
این جملات نمونههایی از مبالغات در شخصیت و ویژگیهای قلی هستند که به وضوح بیانگر این صفات به صورت اغراقآمیز میباشند.