میشه برام یه انشا درمورد گریه های بی صدا بنویسین. از نت نباشه:) تاج میدمم

با لذت این انشا را برای شما می نویسم: گریه های بی صدا در سکوت شب، قطرات اشک بی صدا بر گونه ها روان می شوند. آنها مانند مرواریدهای درخشان در نور ماه می درخشند، اما هیچ صدایی از آنها شنیده نمی شود. این اشک ها حکایت از درد و رنجی دارند که در دل فرو خورده شده است. آنها مانند رودخانه ای آرام و خاموش جریان دارند، بی آنکه کسی متوجه آنها شود. گویی این قطرات اشک، خود را در پرده ای از سکوت پنهان کرده اند تا درد و غم درونی را به دور از چشم دیگران بریزند. این گریه های بی صدا، نشان از قوت و استقامت روح است. آنها نشان می دهند که صاحب آنها، با شکیبایی و بردباری، بار سنگین غم را بر دوش می کشد. این اشک ها، مانند گل های شب بو هستند که در سکوت شب می شکفند و عطر خود را پراکنده می کنند. گریه های بی صدا، گاه نشان از عمق احساسات و عواطف است. آنها مانند چشمه های پنهان در دل کوه ها هستند که آرام و بی سر و صدا جاری می شوند. این اشک ها، گویی خود را در پرده ای از خاموشی پنهان کرده اند تا درد و رنج درونی را به دور از چشم دیگران بریزند.