تاج میدم جواب بدین به همه تاج میدم

روزی گاندی در حین سوار شدن به قطار، یک لنگه کفش از پایش درآمد و روی خط آهن افتاد. او به سرعت متوجه شد که نمی‌تواند آن را بردارد، چرا که قطار در حال حرکت بود. بدون هیچ تردیدی، گاندی لنگه دیگر کفش خود را نیز درآورد و آن را به سمت لنگه کفشی که افتاده بود پرتاب کرد. مسافران دیگر که این صحنه را دیدند، از رفتار او شگفت‌زده شدند و از او پرسیدند که چرا چنین کرده است. گاندی با لبخندی آرام پاسخ داد: «حالا هر کسی آن کفش‌ها را پیدا کند، دست‌کم یک جفت کامل خواهد داشت تا بپوشد.» این رویداد کوچک، اما معنادار، برای بسیاری از شاهدان آن به یادگار ماند و به سمبلی از بخشندگی و فکر کردن به دیگران تبدیل شد. اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود. لنگه‌های کفش گاندی به دست فردی رسید که نیازمند بود و از یافتن آنها به شدت خوشحال شد. این فرد، که از فقر شدید رنج می‌برد و حتی کفش مناسبی برای پوشیدن نداشت، با یافتن این کفش‌ها احساس کرد که معجزه‌ای در زندگی‌اش رخ داده است. این رویداد بهانه‌ای شد تا او درباره بخشندگی و اهمیت کمک به دیگران بیشتر فکر کند. او تصمیم گرفت که این لطف را با دیگران به اشتراک بگذارد. با وجود اینکه چیز زیادی برای ارائه نداشت، اما شروع به کارهای کوچکی کرد که می‌توانست برای دیگران مفید باشد. این فرد به تدریج در میان جامعه‌اش به عنوان کسی شناخته شد که همیشه آماده کمک به دیگران است، حتی اگر خودش نیز نیازمند باشد. داستان لنگه‌های کفش گاندی به سرعت در بین مردم پخش شد و به یادآوری این حقیقت مبدل گشت که اعمال کوچک مهربانی می‌توانند تأثیرات بزرگی در زندگی دیگران داشته باشند. این داستان نه تنها به یادگار ماند بلکه به الهام‌بخش بسیاری برای انجام کارهای خیر و بخشندگی در جامعه‌شان تبدیل شد. گاندی با این کار ساده خود، نشان داد که چگونه می‌توان با دلبستگی کمتر به مادیات و با دیدی وسیع‌تر نسبت به نیازهای دیگران، جهانی بهتر ساخت. این داستان، هرچند کوچک، یک درس بزرگ درباره انسانیت و بخشندگی به همه ما می‌آموزد. در ادامه این داستان، فرد نیازمند که حالا دارای یک جفت کفش بود، تصمیم گرفت تجربه‌اش را به عنوان نقطه آغازی برای تغییرات مثبت در زندگی خود و دیگران قرار دهد. او با الهام از کار گاندی، شروع به جمع‌آوری وسایلی کرد که دیگران به آن نیاز نداشتند - لباس‌ها، کتاب‌ها، و حتی غذا - و آن‌ها را بین افراد نیازمند در جامعه‌اش توزیع کرد. این فعالیت‌ها به سرعت توجه دیگران را جلب کرد و افراد بیشتری به او پیوستند. آن‌ها یک گروه کوچک تشکیل دادند که هدفشان کمک به نیازمندان و ایجاد تغییرات مثبت در جامعه بود. با گذشت زمان، این گروه به یک سازمان غیرانتفاعی بزرگ تبدیل شد که خدمات متنوعی از جمله آموزش، کمک‌های بهداشتی و پشتیبانی اجتماعی ارائه می‌داد. داستان کفش‌های گاندی به عنوان نمادی از این حرکت اجتماعی شناخته شد و به الهام‌بخش بسیاری در سراسر جهان تبدیل شد. مردم از فرهنگ‌ها و زمینه‌های مختلف با این داستان همذات‌پنداری کردند و تشویق شدند تا در مقیاس‌های کوچک و بزرگ، اعمال مهربانی انجام دهند. سال‌ها بعد، این فرد نیازمند که حالا به عنوان بنیان‌گذار یکی از موفق‌ترین سازمان‌های خیریه شناخته می‌شد، در یک سخنرانی گفت: «همه چیز با یک لنگه کفش شروع شد. یک عمل کوچک مهربانی که زندگی من و بسیاری دیگر را برای همیشه تغییر داد. گاندی نشان داد که ما نیازی به داشتن ثروت یا قدرت برای ایجاد تغییر نداریم. همه ما قادریم با اعمال کوچک خود، جهانی بهتر بسازیم.» داستان لنگه کفش گاندی و تأثیر آن بر یک فرد و