آرایه سجع و تضمین رو با مثال میگید

تضمین شبیه تلمیح هستش ولی بجای اینکه به اون مطلب اشاره کنه دقیقا همون رو مینویسه.مثال: چه خوش گفت فردوسی پاک زاد / که رحمت بر آن تربت پاک باد «میازار موری که دانه‌کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است» اینجا سعدی، شعر فردوسی رو دقیقا آورده به همین دلیل میشه تضمین نه تلمیح. سجع آرایه ای هست که از هماهنگی واژگان پایانی دو جمله در یک عبارت بوجود میاد سه نوع هست مطرف که واج های پایانی یکسان و وزن ناهمسان دارن متوازن که وزن کلمات یکسان ولی واج پایانی یکسان نیست متوازی که هم وزن و هم واج پایانی یکسانی دارن ارزش موسیقیایی سجع متوازی از همه بیشتر و سجع متوازن از همه کمتر است تاج یادت نره