جان بخشی یک فن ادبی است که در آن، نویسنده یا شاعر به اشیا، حیوانات و یا مفاهیم غیر انسانی صفات انسانی نسبت میدهد. این تکنیک به آثار ادبی جانداری و احساس بلندی میبخشد و به خواننده کمک میکند تا عواطف و ارتباطات عمیقتری با متن برقرار کند.
برای مثال، زمانی که شاعر مینویسد "باد میرقصد"، در واقع به باد که یک پدیده طبیعی است، حرکت و حالتی انسانی داده است. جان بخشی میتواند حس و حالی خاص به شعر و نثر بدهد و به تصویرسازی کمک کند.
این فن در شعر و نثر فارسی، به ویژه در آثار شاعران بزرگ مانند حافظ، سعدی و مولانا بسیار دیده میشود و به آنها امکان میدهد تا احساسات و معانی عمیقتری را به مخاطب منتقل کنند.
در نتیجه، جان بخشی یکی از ابزارهای مهم در ادبیات است که میتواند به غنای متن کمک کند و درک بیشتری از عواطف و حالات را به وجود آورد.