این دو بیت از شعر معروف "تعداد جمله" اثر سعدی است. در این شعر، شاعر به موضوع اهمیت اخلاق و نام نیک اشاره میکند.
در بیت اول، سعدی میگوید که اگر نام و یاد نیکویی از یک فرد انسان به جا بماند، این نام و یاد باعث میشود که او در ذهن دیگران به خوبی شناخته شود. به عبارت دیگر، او تاکید دارد که شخصیت و رفتار خوب فرد باعث ماندگاری نام او در اذهان میشود.
در بیت دوم، شاعر اشاره میکند که این یاد نیکو مانند یک خانهی زیبا و زربفت برای انسان است. به عبارتی، نام نیک و رفتار خوب انسان مانند گنجی ارزشمند است که همواره در یادها باقی میماند و باعث سربلندی او میشود.
بنابراین، موضوع این شعر در مورد اهمیت داشتن یک نام و یاد نیکو در جامعه و تأثیر آن بر زندگی اجتماعی فرد است.