در زبان فارسی، «مسند» و «مسند الیه» دو اصطلاح مهم در نحو و دستور زبان هستند که در جملات توصیفی و خبری به کار میروند.
**مسند**: به کلمه یا گروه کلمات گفته میشود که در جمله ویژگی یا حالتی را در مورد «مسند الیه» بیان میکند. به عبارت دیگر، مسند حاکی از وصف یا حالت کسی یا چیزی است.
**مسند الیه**: به کلمه یا گروه کلمات اطلاق میشود که در جمله، موضوع و یا مورد توصیف قرار میگیرد. در واقع، مسند الیه چیزی است که درباره آن صحبت میشود.
### مثال:
در جمله زیر، مسند و مسند الیه را مشخص میکنیم:
**جمله**: «این کتاب مفید است.»
- **مسند الیه**: «این کتاب» (چیزی که دربارهاش صحبت میشود)
- **مسند**: «مفید» (وصفی که درباره کتاب گفته میشود)
### مثال دیگر:
**جمله**: «علی باهوش است.»
- **مسند الیه**: «علی» (موضوع)
- **مسند**: «باحوش» (وصف یا حالت علی)
در نتیجه، هر جمله خبری معمولاً دارای یک مسند الیه و یک مسند است که به خوبی یکدیگر را تکمیل میکنند و مفهوم کاملتری را به وجود میآورند.