شاعر در این بیت به مغولان هشدار میدهد که سرنوشت امپراتوریها و دولتها تغییری میکند و زوال مییابد. او به آنها یادآور میشود که قدرت و دولت آنها نیز ممکن است همانند دیگر امپراتوریها به پایان برسد و خراب شود. این پیام به نوعی یادآوری گذرا بودن قدرت و اهمیت فروتنی و درس گرفتن از تاریخ است.