نگارش یازدهم -

درس اول نگارش یازدهم

بهار

نگارش یازدهم. درس اول نگارش یازدهم

سلام نگارش یازدهم انسانی درس اول صفحه ۲۴ موضوع نماز باشه معرکه میدم

جواب ها

حدیث

نگارش یازدهم

نماز خواندن یعنی صحبت کردن با خدا. در نماز، ما با خدا راز و نیاز می کنیم، حرف های دل مان را به خدا می زنیم، چیزهایی که دوست داریم را از خدا می خواهیم و به او می گوییم که چه قدر دوستش داریم. درصورتی که وقت هایی که غمگین و تنها هستیم و نمی توانیم با کسی حرف بزنیم، نماز بخوانیم حال ما بهتر ميشود و ناراحتی ما کم ميشود ، زیرا صحبت کردن با خدا انسان را آرام ميکند. خدا همیشه منتظر است ما به سوی او برویم و از او کمک بخواهیم، تا به ما کمک کند. همچنين نماز خواندن و پرستش خدا باعث ميشود ما بدانیم همیشه کسی است که کار های ما را می بینید، بخاطر همین خطاها و گناهان کم تری در زندگی انجام می دهیم و آدم بهتری خواهیم بود. خدا نعمت های زيادي به ما داده است که ما باید قدر آنها را بدانیم و از خدا بخاطر این نعمات قدردانی کنیم. نماز خواندن هم یکی از راه هایی است که ما به وسیله آن، از خدا بخاطر نعمت هایش قدردانی می کنیم. کسی که مسلمان است باید نماز بخواند و بخاطر تنبلی یا هر کاری دیگری خواندن آن را فراموش نکند. پیامبر و امامان ما هم، گفته اند که به نماز اهمیت بدهیم و نماز را اول وقت بخوانیم. قبل از نماز خواندن باید شرایط نماز خواندن، درست خواندن و مقدمات آن مانند وضو را خوب یاد بگیریم، تا نماز ما باطل نباشد.

جواب معرکه

☘️Romina☘️

نگارش یازدهم

معرکه یادت نره عزیزم انتخاب موضوع: نماز بارش فکری (وسط دایره: نماز) دایره‌های اطراف: ارتباط با خدا آرامش روح رهایی از روزمرگی معنای زندگی نور و روشنایی خودشناسی تسلیم در برابر حقیقت رهایی از تنهایی --- طرح نوشته عنوان نوشته: نماز؛ گفت‌وگوی جاودانه انسان با حقیقت بند آغازین: نماز تنها یک حرکت عبادی نیست؛ پلی است میان انسان و حقیقتی بی‌انتها. هنگامی که انسان در برابر خدا می‌ایستد، زمان و مکان رنگ می‌بازند و روح او از قفس روزمرگی آزاد می‌شود. بندهای میانی: در سکوت نماز، آدمی با خویشتنِ خویش رو‌به‌رو می‌شود؛ با ضعف‌ها و قدرت‌هایش، با ترس‌ها و امیدهایش. نماز لحظه‌ای است که انسان می‌فهمد کوچک نیست، بلکه جزئی از بی‌نهایت است؛ جزئی که توان ارتباط با کل را دارد. سجده، نهایت تواضع در برابر خالقی است که سرچشمه‌ی هستی و معناست؛ جایی که انسان غرور خویش را رها می‌کند و سبُک می‌شود. در هر رکوع و قیام، انسان یاد می‌گیرد که زندگی فقط خوردن و خوابیدن نیست، بلکه راهی است به سوی معنا. بند پایانی: نماز نه فقط وظیفه‌ای دینی، بلکه سفری فلسفی است؛ سفری از خود محدود انسان به سوی حقیقتی بی‌پایان. کسی که نماز می‌خواند، در واقع با خدا سخن نمی‌گوید، بلکه خدا را در عمق جان خویش می‌یابد. یا میتونی اینو انتخاب کنی☘️🌜👇🏻💚✨ نماز، نه تنها یک فعل عبادی، بلکه نقطه‌ای است که روح و هستی در آن به هم می‌رسند. در هر سجده، انسان نه تنها سر خویش را به زمین می‌گذارد، بلکه ذهنش را از هر زنگار دنیا خالی می‌کند و با سکوتی بی‌انتها، با خالق خویش گفتگو می‌کند. نماز همان‌گونه که زمان را در لحظه‌ای متوقف می‌کند، مرز میان «من» و «خود حقیقی» را نیز کمرنگ می‌سازد؛ جایی که هیچ غروری نمی‌ماند و تنها خلوص و حقیقت حضور دارد. در نماز، هر حرکت و هر نفس، فلسفه‌ای دارد؛ خم شدن، سکوت، تکرار، همه نشانه‌ی آن است که زندگی، بدون توجه به درون، پوچ و سطحی است. نماز یادآوری مداوم است که ما موجوداتی فراتر از جسم و ماده‌ایم؛ ذهن و روح ما به ورای زمان و مکان متصل است و در هر لحظه‌ی حضور، می‌توانیم با آگاهی کامل، معنا و هدف خویش را بازشناسی کنیم. شاید نماز، زیباترین شکل دیالوگ با هستی است؛ جایی که انسان، بدون کلام پرطمطراق، از قلب خویش فریاد می‌زند و در عین فروتنی، عظمت وجود خود را لمس می‌کند. در این مسیر، نه تنها به خدا نزدیک می‌شویم، بلکه خود حقیقی‌مان را نیز کشف می‌کنیم.

سوالات مشابه

Ad image

اشتراک رایگان فیلیمومدرسه

ویژه اول تا دوازدهم

دریافت

Ad image

اشتراک رایگان فیلیمومدرسه

ویژه اول تا دوازدهم

دریافت

Ad image

اشتراک رایگان فیلیمومدرسه

ویژه اول تا دوازدهم

دریافت