انشا درمورد سرگذشت مداد سیاه از زبان خودش لطفا از تو گوگل نباشه مرسی

مقدمه: من یک مداد سیاه هستم که شاید ظاهری زیبا و جذاب نداشته باشم، ولی در کیفی و مدرسه ای و خانه ای هستم و همه مرا دوست دارند و مرا تهیه می کنند و من ابزار کار همه مهندسان و خیاطان و نجاران و شغل های متفاوت هستم. بدنه: روزهایی را در کنج یک کلاس درس گذراندم و خوب گوش دادم. چه قدر بعضی از درسها خواستنی و شیرین هستند و ما می توانیم درس زندگی بیاموزیم. در کلاس درس ادبیات بود که دیدم چه قدر شعرهای فارسی دوست داشتنی و حاوی مطالب مهم زندگی هستند و کسی اهمیتی نمی دهد. کاش زبان داشتم و فریاد می زدم که زندگی چیست و قدرش را بدانید. من یک مدادم و بعد از مدتها قدم کوتاه شد و دیگر قابل استفاده نیستم. زندگی هم این گونه است و مانند ساعت شنی تمام می شود و خیلی سریع به انتهای خودش می رسد. روزهایی را که کسی درک نمی کند که چه قدر ارزشمند هستند و لحظه به لحظه با دست خودمان خرابش می کنیم و به انتظار آمدن روزهای خوب و خوش و خرم این روزها را هم از دست می دهیم. بگذارید با شما کمی درد دل کنم، چرا قدر داشته های خود را نمی دانید، حتی مدادی مانند مرا نداشته باشید، معطل و بیکار می مانید و عمر هدر می دهید. برای حفظ زندگی و عمر خویش کاری کنید و خدا را فراوان یاد کنید و سپاس گزار نعمت هایش باشید. گاهی در کلاس درس قران هم خوب گوش می دهم و می بینم این کتاب دستورات زندگی خوب و سالم را صادر کرده است و کسی حتی رویش را باز نمی کند و نمی خواند. فقط در مدرسه گاهی خوانده می شود. روزهایی که کسی در کنارم نیست و تنها مانده ام را به یاد دارم، در آن لحظه خدا را یاد می کنم و فکر هم می کنم و برای شما هم غصه می خورم که چرا می توانید و برای خودتان کاری نمی کنید. چرا عمر را بیهوده می گذرانید و در پی یک زندگی هدفمند نیستید. نتیجه گیری: این مداد بسیاری از مطالب را به ما گوشزد کرد که قدر زندگی را بدانیم. کتاب آسمانی خویش را بخوانیم و برای خود برنامه داشته باشیم . برای جلوگیری از افزایش قطع درختان مراقب مداد خود باشیم و بدانیم که محیط زیست با مراقبت ما می تواند خوب و سالم بماند.